Celem przeprowadzonego badania audiologicznego jest stwierdzenie czy dany ubytek występuje w jednym czy obu uszach, określenie jego stopnia i pomoc w ustaleniu jego rodzaju. Wyniki badań zostają zapisane w postaci audiogramu.

Lekarz audiolog zbiera wywiad dotyczący choroby i wykonuje pełne, laryngologiczne badanie przedmiotowe. Następnie kieruje pacjenta na badanie słuchu, które wykonuje się w każdym przypadku przynajmniej dwiema metodami (audiometria tonalna, audiometria mowy, audiometria impedancyjna, otoemisja akustyczna i potencjały słuchowe wywoływane z pnia mózgu).

BADANIA

Otoemisja

Przed wykonaniem badania metodą otoemisi akustycznej wypełniany jest kwestionariusz ryzyka wystąpienia wady słuchu
u dziecka. Rodzice informowani są o etapach rozwoju reakcji słuchowych noworodka i małego dziecka, a także zostaje im objaśniony sposób przebiegu badania. W przypadku wykrycia nieprawidłowości dziecko kierowane jest na szczegółową diagnostykę.

Badanie tonalne

Badania tonalne wymagają, by dziecko słuchało prezentowanych cichych dźwięków i komunikowało o ich zarejestrowaniu osobie prowadzącej badanie.

Badanie potencjałów wywołanych (ABR)

Badanie to jest wykonywane w przypadku dzieci, które nie odpowiadają prawidłowo podczas badań tonalnych. Do uszu pacjenta podawane, za pomocą słuchawek, dźwięki w postaci trzasków lub krótkich impulsów tonowych. Badanie ABR dostarcza informacji dotyczącej czynności drogi słuchowej do poziomu pnia mózgu. Odpowiedzi na podane impulsy są rejestrowane,
a następnie wykorzystywane do oceny czułości słuchu.

Tympanometria

Tego typu badania pomagają określić czynność ucha środkowego. Do ucha pacjenta podawane jest dodatnie ciśnienie powietrza (delikatny podmuch), co powoduje napięcie błony bębenkowej, które jest rejestrowane. Pozostawanie błony bębenkowej
w spoczynku może być oznaką obecności płynu w uchu środkowym, co z kolei jest symptomem stanu wysiękowego zapalenia ucha środkowego.