Klasyfikacja rodzajów niedosłuchu

 

Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowego Biura Audiofonologii BIAP rozróżniamy następujące stopnie ubytku słuchu:                                                                                                                                                                        

 

Stopień ubytku słuchu

 

 

Stopień ubytku słuchu w Decybelach

 

Trudności w komunikacji

norma

 

Nie przekracza 20 dB

brak

Lekki

21 – 40 dB

Mogą wystąpić trudności: w identyfikacji niektórych głosek, mowy cichej, mowy z odległości.

Umiarkowany

 

  

Znaczny

41 – 70 dB

 

 

71- 90 dB

Rozumienie i słyszenie mowy jedyne w warunkach korzystnych akustycznie. Mogą wystąpić niewielkie błędy składniowe, artykulacyjne leksykalne.

Mowa nie rozwija się spontanicznie. Problemy z usłyszeniem mowy możliwe jedynie za pomocą aparatów słuchowych. Błędy w zakresie artykulacji. Ubóstwo leksykalne. Mowa agramatyczna. Odbiór mowy na drodze wzrokowo-słuchowej.

Głęboki

Powyżej 90 dB

Brak rozumienia mowy, nawet za pomocą aparatów słuchowych. Dominująca rola odczytywania z ust. Zniekształcenia dźwięków mowy. Mowa agramatyczna. Ubóstwo leksykalne. Zaburzenia głosu i prozodii mowy.

 

Typy niedosłuchów:

  • niedosłuch przewodzeniowy  – dotyczy on zaburzenia występującego w części przewodzącej dźwięk: przewód słuchowy zewnętrzny lub ucho środkowe
  • niedosłuch odbiorczy  – dotyczy patologii występującej w części odbierającej dźwięk: narząd Cortiego, zwój spiralny lub nerw ślimakowy.
    • ślimakowy – dotyczy zaburzenia występującego w narządzie Cortiego
    • pozaślimakowy – związany jest z uszkodzeniem w I neuronie drogi słuchowej (nerw ślimakowy)
    • ośrodkowy – obejmuje zaburzenia słuchu zlokalizowane powyżej jąder ślimakowych, (począwszy od II neuronu drogi słuchowej) aż do kory słuchowej
  • niedosłuch mieszany  – współwystępowanie obu rodzajów niedosłuchu w jednym narządzie słuchu.

 

Stopnie ubytku słuchu i trudności w przyswajaniu mowy oraz stosowane metody:

 

Stopień ubytku słuchu

Trudności w przyswajaniu mowy

Stosowane metody terapeutyczne

Lekki ubytek słuchu

21-40 dB

Dziecko nie słyszy mowy:

Cichej, szeptu, w hałasie; elementy mowy potocznej nie są całkowicie identyfikowane.

Metody słuchowe:

- metoda audytywno-werbalna

- metoda werbo-tonalna

Umiarkowany ubytek

Słuchu 41-70 dB

Dziecko nie słyszy mowy z dalszej odległości; nie rozumie dłuższych rozmów, toku wypowiedzi, intonacji wypowiedzi; ma ubogie słownictwo, popełnia błędy gramatyczne.

Metody słuchowe:

- metoda audytywno-werbalna

- metoda werbo-tonalna.

Metoda oralna.

Metody daktylne:

-fonogesty,

- daktylografia.

Znaczny ubytek słuchu

71-90 dB

Dziecko słyszy mowę o silnym natężeniu, ma znaczenie opóźniony rozwój mowy.

Metody słuchowe:

- metoda audytywno-werbalna

- metoda werbo-tonalna.

Metoda oralna.

Metody daktylne:

-fonogesty,

- daktylografia.

Metoda migowa.

Głęboki ubytek słuchu powyżej 91 dB

Dziecko nie słyszy mowy, jego mowa staje się monotonna.

Metody słuchowe:

- metoda audytywno-werbalna

- metoda werbo-tonalna.

Metoda oralna.

Metody daktylne:

-fonogesty,

- daktylografia.

Metoda migowa.